Postanowiłam przygotować dziś dla Was pyszny deser bez pieczenia. Bardzo, bardzo smaczny! Mocno czekoladowy, z orzechami i wiśniową nutą. Genialny w swej prostocie, bardzo polecam!
Przygotowanie spodu:
Namoczyć daktyle w gorącym soku wiśniowym przez 30 minut. Odsączyć, ale pozostawić sok. Wszystkie składniki zblendować na lepką masę W razie potrzeby dodać trochę soku, tak aby uzyskać odpowiednią konsystencję.
Dno i boki formy posmarować olejem roślinnym – ja użyłam kokosowego.
Wyłożyć ciastem dno i boki formy. Przykryć folią spożywczą i umieścić w lodówce na czas przygotowania masy.
Czekoladę połamać na kostki i umieścić w miseczce, dodać połowę soku wiśniowego (u mnie domowy, bez cukru).
Umieścić w kąpieli wodnej i roztopić czekoladę. Mieszając połączyć z sokiem wiśniowym, aż do uzyskania gładkiej konsystencji.
Orzechy podprażyć na patelni, rozdrobnić do postaci drobnej kruszonki.
Banany obrać i zmiksować na puree.
Do masy czekoladowej dodać banany i orzechy, a następnie dokładnie wymieszać.
Zagotować resztę soku, dodać agar-agar i gotować kilka minut, a następnie dodać mieszankę do naszej masy i ponownie wymieszać. Pozostawić do krótkiego ostygnięcia.
Wyjąć formę z lodówki i rozprowadzić nadzienie. Użyć łopatki, aby wygładzić powierzchnię.
Finał
Na wierzch dodać to, na co macie ochotę: Ja użyłam polewy czekoladowej oraz posypałam całość zmielonymi orzechami.
W takiej formie odstawić ciasto do lodówki na kilka godzin. Ale jeszcze lepiej, do rana.
A przed nami kolejne wydanie Opowieści Dziwnej Treści, w której zwierza się Wam eventowiec na bezrobociu. Cowidowym, ma się rozumieć.
Obecnie dni spędzam, jak widzicie, na przygotowywaniu wege i fit specjałów, a nadmiar energii wyładowuję na codziennym treningu, gdy doprowadzam swój organizm na skraj oddechu, a przed oczami niemal panuje ciemność. To jeden z tych momentów, kiedy czuję, że żyję.
Przychodzi wieczór, słucham utworu Iry w interpretacji naszego Jawy – zanurzam się w tekst i głęboko w niego wierzę – masz siłę, masz wiarę, raz jeszcze pozbieraj się…
Efekty nieustannego „zbierania się” w ciągu ostatnich miesięcy są następujące:
– Sukces misji fit – kilka tysięcy dusz, które podzielają moją pasję,
– Finanse – milczenie jest złotem.
– Satysfakcja, pozytywne zmęczenie i endorfiny – śladowo.
Zanim zasnę – przeprowadzam jeszcze bardzo osobistą analizę SWOT:
Serce – waleczne, bijące niezmiennie i mocno,
Wiara – wielka, niezachwiana,
Odwaga – obecna. No, może poza perspektywą spotkania z duchem.
Team – niezastąpiony.
Czy mam dosyć? Tak. Czy czasem chce mi się płakać z bezsilności? Nie – chce mi się wyć. Czy czuję niewyobrażalną presję? Tak. Czy mogę okazać słabość? Nie. Czy się boję? Bardzo.
Czy się PODDAM?
N-I-G-D-Y!
fitkulinarnie © 2021 ALL RIGHTS RESERVED.
